Yüreğime hasret zincirleri dizilmiş
Mesafeler köle olmuş kınalı avuçlarımda
Boğazımda sırça köşklü düğümler
Köksüz bir ağacım kararmış yıllarda.
Neden aramızdasın Akdeniz?
Ağaç kavuklarına savrulmuş
Kimsesiz yapraklar gibi
Titriyor bedenim ay ışığında.
Gözlerimin rengini bıraktım
Bulutların arasına
Yokluğum ürkütmesin
Sessiz yağmurlarımı al kollarına.
Sonsuz değil bilirsin, mevsimlik veda
Yıllar ellerimizin paslı prangaları
Küf kokusu sinmiş zamana…
