Büyüdüğüm mayınlı tarlalarda
Gökyüzü siyah beyazdı.
Aydınlığa bakamayışım
Kaçtığım yetim köylerde başladı.
Yarım kaldı annemin ninnisi
Günahsız geceyi bölerken kurşun sesi…
Tahta beşiği sarar heyecanlar
Dökülüp kırıldılar birer birer…
Geldiğim unutulmuş meskenlerde
Perdeler açılmazdı.
Gece nöbetlerim
Kepenk arkasında kaldı.
Sen hiç alınma üzerine kadınım,
Öfkem, çocukluğumda kaybettiğim uçurtmaya,
Nefretim çatımıza düşen el bombasına,
Hasretim tanımadığım babama,
Yorgunluğum nasır tutmuş parmaklarıma
Sorulsun!
İnsanlığımsa senin karşında
Küçülüp büyüyen gururuma…
Kadınım, sen hiç üzerine alınma.
